Secundina lembra a dúas irmans que dice que eran
como dúas gotas de auga, igualiñas, unha chamábase Rosa e a
outra Artemia. Dice que cando o encoro asolagou o pobo fóronse
para Buenos Aires.
Lembra moitísimo a Obdulia que tamén se
foi para Buenos Aires.
Dice que había un sastre, pero non lembra o nome,
pero sí o da súa muller que se llamaba María e que o parecer
fóronse para Ourense e alí vendían lotería dos cegos..
Lembra moita xente e casas: a fábrica de cervezas,
o bar da cima do pobo, outros de S. Pedro del Bollo que facían ataudes,
o panadeiro que era de Celavente; o Lince, que tiña unha cantina
no cruce que iba a Prada, e que o parecer era onde se facía a festa...
Lembra o Pepe de Otardepregos
que seica
alquilou unha cuadra en Alberguería e que preparou como fonda e daba
comidas os que traballaban nos tuneis....
Tamén a unha señora que é de Valdín de la Vega,
que se chama Maruja e que casou en Alberguería con Edesio,
dice que levaba o pan o Poblado.
¡O que máis vendía eran
xurelos! pero tamén levaba outros pescados máis caros e había
xente que os compraba.
Era un pobo sensacional, moi boa xente.
Teño moitos coñecidos e amigos que
eran de Alberguería.
¡Seguro que son coñecida!
Secundina, por medio da súa
filla quedou de contarme moitas cousas.
Espero impaciente as súas cartas...
Secundina, por medio da súa
filla quedou de contarme moitas cousas.
Espero impaciente as súas cartas...
Subir.