Secundina Mondelo

A pescadeira de Lentellais.

Pueblo de Albergueria. Ourense.     Secundina a pescadeira de Lentellais.     Embalse de Prada. Detras de la Isla Prebouto quedó Alberguería.

 

Esta información está suministrada pola filla de Secundina, Mercedes Prieto.

Secundina inda vive hoxe, en febreiro do 2004 e dende esta páxina www deséxolle que viva moitos máis anos e doulle as gracias.

Nota: Secundina morreu neste ano 2005. Sinto de verdade. As miñas condolencias a súa familia.

Tamén a súa filla Mercedes Prieto que vive en OtardePregos (O Bolo).

Lembranzas de Secundina.

Vovel a la página "O encoro do Umia" Volver.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

LEMBRANZAS DE SECUNDINA.

 

Secundina a pescadeira de Lentellais.

Ver fotografía familiar.

Secundina, a pescadeira de Lentellais, era a que suministraba o pescado o pobo de Alberguería, polos anos 1950.

Vive actualmente no ano 2004 e ten nada menos que 82 anos.

Esta muller iba có pescado de cando en vez dende o pobo de Lentellais. Tiña que andar moito, moitísimo e para suministrar a mercancía levaba dous machos.

Esta muller ten moi boas lembranzas do pobo de Alberguería

Secundina lembra a dúas irmans que dice que eran como dúas gotas de auga, igualiñas, unha chamábase Rosa e a outra Artemia. Dice que cando o encoro asolagou o pobo fóronse para Buenos Aires.

Lembra moitísimo a Obdulia que tamén se foi para Buenos Aires.

Dice que había un sastre, pero non lembra o nome, pero sí o da súa muller que se llamaba María e que o parecer fóronse para Ourense e alí vendían lotería dos cegos..

Lembra moita xente e casas: a fábrica de cervezas, o bar da cima do pobo, outros de S. Pedro del Bollo que facían ataudes, o panadeiro que era de Celavente; o Lince, que tiña unha cantina no cruce que iba a Prada, e que o parecer era onde se facía a festa...

Lembra o Pepe de Otardepregos que seica alquilou unha cuadra en Alberguería e que preparou como fonda e daba comidas os que traballaban nos tuneis....

Tamén a unha señora que é de Valdín de la Vega, que se chama Maruja e que casou en Alberguería con Edesio, dice que levaba o pan o Poblado.

Calle principal del pueblo de Alberguería. Ourense. 1955.

¡O que máis vendía eran xurelos! pero tamén levaba outros pescados máis caros e había xente que os compraba.

Era un pobo sensacional, moi boa xente.

Teño moitos coñecidos e amigos que eran de Alberguería.

¡Seguro que son coñecida!

 

Casa de Ricardo y Luzdivina,  pueblo de Alberguería.

Secundina, por medio da súa filla quedou de contarme moitas cousas.

Espero impaciente as súas cartas...

Pueblo de Alberguería. Ourense.

Secundina, por medio da súa filla quedou de contarme moitas cousas.

Espero impaciente as súas cartas...

Subir.