Efectivamente o pago das empresas que fan os encoros e por
suposto inda hoxe, no ano 2003, son, moitas, un roubo a man armada. O caso dos pagos os
veciños de Alberguería, pola empresa Moncabril S.A., foi unha inxustiza total. Eu penso que foi un roubo a man
armada, e nunca mellor dito.
Evidentemente as cousas hai que demostralas, e neste caso, efectivamente
non é dificil. Vou poñer un exemplo claro, que gracias a unha neta da familía en
cuestión,
cae nas miñas mans incluso con documentación.
Por suposto que están vendo na fotografía a casa de Ricardo
Fernández e Luzdivina Arias, a casa era das boas do pueblo de Alberguería.
Esta casa tiña unhas propiedades e fincas marabillosas.
¿Saben canto cobrou a familia por todas as súas pertenencias
no ano 1958.? Bueno, o que é cobrar sería a partir
de 1962, nese ano déronlle o finiquito...
Vou dar unha referencia para que podan facer un cálculo: por
esas fechas en Ourense (os cartos cobráronse polo 1961-62 os que recurriron e
algúns máis tarde) un piso de 90 m2, de calidade media no Barrio de San francisco valía
sobre as 300.000 pts (en 1968 paguei por un de 90 m2, nese barrio, 650.000
pts.).
Pois ben, a familia cobrou 250.000 por todo. Eso foi o que
firmaron e cobraron por todo, por suposto previa demostración de que sabían
leer e escribir. E sin dereito a protestar...
Moncabril non pagou as terras que non asolagou o encoro...
Recentemente comprobo, tuven na miña man
máis de 80 expedentes reais de valoracións, que está
valoración foi das mellores, hai moitas máis que tamén foron
impresentables e por suposto por baixo das 50.000 pts. por
todo; por exemplo chegou a pagarse por una casa 11.842 pts coas fincas correspondentes,
1.115 pts. chegou a
cobrar outro que soio tiña as paredes da casa (polo solar,
"local arruinado sin material aprovechable..." dice o
Xurado de Expropiación) non lle deron ni para un traxe,
ver os precios das cousas máis abaixo...). Nas
alegacións que fixo o Xurado especial de expropiación
constituido en Ourense, por certo todas iguais e a
ciclostil, afírmase claramente que a maoría das casas eran
de planta baixa onde convivían ganado e persoas "en
muchas de las mal llamadas viviendas se trata de una
habitación simplemente haciéndose toda la vida familiar en
este departamento...".
No estudio
estadístico, realizado polo que escribe e con
resultados expostos nesta
páxina web e tamén archivados para consulta no
Arquivo
Histórico de Ourense, demostro a falsedade de ditas
informacións que o único que pretendían era facer valoracións miserables e inxustas de prácticamente todas as
casas de Alberguería, favorecendo de forma clara a empresa
expropiadora.
Do tema non podo aportar
máis datos xa que inda non pasaron 50 anos. Por suposto teño
toda a documentación, con valoracións e todo tipo de
detalles. Por outra banda calquera internauta ou curioso
pode velas no Arquivo Histórico Provincial de Ourense. Nelas
están, casa por casa as valoracións tanto da empresa como do
xurado así como as alegacións da xente de Alberguería. En
moitas delas, firmadas de puño e letra polos meus
veciños de Alberguería, algunhos inda viven, pode
leerse este párrafo final que fai chorar a calquera
"...Solamente la ley del más fuerte puede obligarme a
aceptar la valoración con la cual no estoy ni puedo estar
conforme. A 29 de septiembre de 1958...".
Realmente o que escribe ¡sinte vergoña!. Xa non digamos a
familia que hoxe atopa esta documentación e fai unha interpretación destes
cartos. Aparte do desastre e a
humillación de ter que marchar dun pobo marabilloso, casí a punta de fusil,
inda por riba, cobrando estas miserías...
É dificil cambiar de vida, empezar
de cero, emigrar, seguramente con 60 ou máis anos, e inda por riba
roubados...