Parte traseira do Santuario. Dende o Balcón podíase decir misa.

Detalle da balconada do Santuario.

IGREXA DO STO.CRISTO DA ASCENSIÓN

15-08-2002

  

Vovel a la página "O encoro do Umia" Salir esp.  

 

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

AS MIÑAS FOTOGRAFÍAS.

O Santuario do Cristo da Ascensión, baixando a central de Prada. Sensacional santuario entre castaños e na ladeira do río Mao. Un Santurairo que nin siquera aparece na guía da Voz de Galicia de Agosto do 2002 e asesorada pola Consellería de Cultura. Realmente o que pasa neste pais é incrible.

Fachada do Santuario.

Parte traseira do Santuario. Dende o Balcón podíase decir misa.

Detalle da balconada do Santuario.

 

Fonte situada na fachada do Santuario. O fondo o cañón do Xares. Lugar dunha increible beleza. Por certo o Santuario está rodeado de varios soutos maravillosos.

Outra vista do Santuario.

Lateral do Santuario.

Lateral do santuario cunha vista dun cobertizo lateral. Polo outro lado do santuario están as vivendas.

Subir.   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

SANTUARIO DE SANTO CRISTO.

Reproduzco dos artículos:

Subir.   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Antonio Castro Voces

SANTUARIO DE SANTO CRISTO DE LA ASCENSIÓN EN PRADA

Fotografía de Sonia Pazos.

Escribe Antonio Castro Voces. ( Reproduzco exactamente el artículo).

Este singular edificio tiene planta de cruz latina con dos capillas laterales adosadas. La sacristía se ubica en la cabecera y dispone de dos niveles. En el nivel superior  hay un balcón volado de piedra con un altar y un púlpito protegido por una barandilla de hierro que se utiliza para celebrar misa al aire libre en días de gran concentración de romeros y devotos. En su conjunto el edificio destaca por su armónica monumentalidad con clara influencia del vecino santuario de As Ermidas, sobre todo en la construcción de la torre y crucero. Contrasta la sencillez exterior con el aire de grandeza que trasluce el interior. Imagen semejante ofrece el templo construido por las mismas fechas y bajo la misma advocación en Salas de la Ribera, obra, quizás del mismo autor.

La nave principal tiene tres tramos coincidiendo uno de ellos, el primero, con el coro y el último, con las pequeñas capillas laterales. Los muros son de manpostería con sillares bien labrados en los esquinales. Una bóveda de piedra, de medio cañón, cubre el coro. En la decoración interior destaca el retablo, de notables similitudes con el conventual de Samos. Tiene un frontón sobre cuatro columnas corintias que custodian un autorrelieve con figuras que representan a los apóstoles y a la Virgen maría, además de una imagen del Santo Cristo en el momento de la Ascensión, obre que se cree de la autoría del escultor Ferreiro a quien, parece ser, se lo encargó el marqués de Figueroa, ilustre personaje con derecho de representación en la Parroquia de Prada.

Antes de este santuario es posible que hubiera una ermita, pues según una inscripción del dintel de la puerta que dice: "Ascensio Domine 1690", data la construcción del templo de finales del XVII. Años más tarde se hicieron diversas reformas destacando la fachada de 1816, donde se gastaron 26.000 reales vellón en levantar la torre.

----o----

Hasta aquí el artículo citado.

Dice Antonio Castro Voces que a veces, merece la pena andar un buen trecho de camino de tierra, subir por un empinado y estrecho sendero o bajar por una corredoira serpenteante si el objetivo final es visitar una joya de arte como es el caso del Santuario del Santo Cristo de la Ascensión de Prada. Bellos paisajes, fauna y flora autóctonas, lugares evocadores e impactantes, lugares solitarios invitadores a la vida eremítica. Lugares para rezar y pensar donde el hombre desarrolló sus inquietudes artísticas creando un punto referencial para la devoción y el reencuentro.

 

Subir.      

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

EMILIA GONZALEZ BARRIO.

 

SANTURARIO DA ASCENSIÓN DE PRADA

(Emilia González Barrio)

Nunha paraxe de gran beleza, rodeado de castiñeiros centenarios, encontramos os Santuario da Ascensión de Prada, no que celebra cada ano a romería da Ascensión no mes de maio. Ten planta de cruz latina con dúas capelas laterais, e unha sacristía en dúos niveis: no nivel superior pode accederse ata imaxe do Cristo da Ascensión que preside o altar maior, e tamen se accede a un balcón exterior, de pedrá protexido por unha barandilla dende o cal se celebraban antiguamente os oficios relixiosos cando asistian moitos fieis.

     En cuanto as capelas, unha delas está adicada a Virxe dos Dolores, esta imaxe foi adquirida en 1846, celebrándose na súa honra unha misa cada 15 de setembro.A outra capela esta adicada a unha imaxe do cristo que sae nas procesions, a imaxen orixinal desaparecáu, sin saberse o seu paradoiro . Sendo sus­tituida por unha nova escultura.

0 altar maior está presidido por unha imaxe do Cristo no momento da súa Ascensión que foi doada polo Marqués de Figueroa sendo obra dun escultor cha­mado Ferreiro, natural de.Noia. Ata fai pouco,tempo tamen contaba cunhos grabados pictóricos de gran valor e beleza nos laterais e na boveda que incomprensiblemente foron destruidas sin explicación nunha reforma que as cubriu cunha pintura branca.

Non existen datos en canto a data exacta da construcción do Santuario, parece ser que antes existiu unha ermida, este dato basase na inscripción existente no dintel da porta que dice: Ascensión domini 1690, datan­do a construcción de finales do século XVII. En 1799 bendixose a capela maior, celebrándose na mesma, a festa da Ascensión por primeira vez no ano 1801, un ano antes abriranse os cementos do outro corpo da igrexa e das casas existentes nas inmediacións (ne­las aloxarianse posteriormente os peregrinos). Os altares foron feitos por Agustín Dieguez de Castromarigo cobrando polo altar maior 4.228 Reais. As limosnas dos devotos eran a principal fonte de financiación, así no ano 1806 recaudaronse 16.000 reais que foron invertidos na realización de obras na sacristía.

Entre 1812 e, 1815 reunironse 23.000 reais cos que se adquiriron mateirais para a torre, terminada en 1816, por Juan Antonio Barros cun coste de 26.000 reais. En 1824 visitou o Santuario o, bispo Guillermo, que ordenou a compra das campas en canto oubese fondos, estas adquirironse en 1825, unha,de 25 arrobas e outra de 9, cun coste de 1870 reais.

Non quero finalizar este artigo sin denunciar o estado actual de abandono no que se encontra, por parte das autoridades relixiosas e da administración local. Porque a pesar de que cada ano se concentra gran cantidade de fieis que acuden a romería da Ascensión, nadie se preocupa de potenciar esta festa, nin da conservación do Santuario e da restauración das casas existentes nas inmediacións. O Santuario necesita urxentemente de obras básicas como un tellado novo, etc. Obras que se deben facer conservando e restaurando a estructura orixinal. E tal vez se debería pensar na posibilidade de recuperar pimturas do interior, incomprensiblemente cubertas por pintura branca, ignorando completamente o seu gran valor.

Artículo aparecido no Xornal Trevinca publicado pola Región o día 16 de Febreiro do 2002.

                         Subir.